Atelier op Woonhuis

Een kunstenaarskoppel in Tilburg was jarenlang op zoek naar een woning met atelierruimte. Toen ze geen geschikte woning vonden, besloten ze hun bestaande woning, een arbeiderswoning uit 1905, uit te breiden met een atelier. Om de tuin en een imposante walnotenboom te sparen is het atelier op het dak van de woning geplaatst. Deze werkplek is te bereiken via een nieuwe trap boven de bestaande. Een hoog vertrek met een uitbouw, en in die uitbouw een hoekraam waar de blik kan ontsnappen. De architectuur van deze uitbreiding zit nergens in de weg. De ruimte is zichzelf genoeg. Een bovenkamer om geconcentreerd te werken. Een binnenruimte.

Het atelier ligt aan de straatzijde terug ten opzichte van het dak van de bestaande woning om het historische straatbeeld te respecteren. De nieuwe verdieping volgt aan de achterzijde de contour van de woning. De gevels zijn gepleisterd zodat oud en nieuw vloeiend maar niet naadloos in elkaar over gaan. De uitbreiding past bij de wijk. Vanuit de achtertuin is goed te zien dat er op veel plekken aanpassingen zijn gedaan, met uitbouwen en opbouw, serres en dakkapellen die als een patchworkdeken toch een geheel vormen.

Het atelier is in grenen balken en platen opgetrokken en aan de buitenzijde gestukt, in dezelfde kleur als de bestaande woning eronder. Aan de binnenzijde zijn de houten wanden wit geschilderd als neutrale achtergrond voor de schilderijen. De dakbalken liggen in een rand van onbewerkt multiplex met een schaduwrand tussen de witgeschilderde en de onbewerkte houten platen. Het dak komt daardoor optisch los van de wanden en lijkt er als een losse hoed op gezet.

De volledige uitbouw bestaat uit Houtskeletbouw en is met minimale middelen vervaardigd volgens het principe: ‘ruwbouw is afbouw’. Deze low-tech strategie is op alle onderdelen toegepast van elektra tot de binnendeuren van de bouwmarkt. Door te kiezen voor een dakopbouw is de tuin gespaard en is in de historische stad met zeer beperkte middelen een aanzienlijk volume toegevoegd.

‘Het is een betoverende plek, beschut en tegelijk open naar de wereld.’ (Floortje Keijzer, de Architect)